Omdat ik op de foto’s niet goed kon zien wat ik aan het schilderen was ben ik naar de Grote Kerk gelopen om het grafmonument van Engelbrecht I van Nassau en Johanna van Polanen te tekenen. Dat helpt. Nu zie ik alles wat ik op de foto niet kon zien en heb ik in een half uurtje alles erop staan.
Dat hebben wij toch maar mooi op loopafstand van het ateliergebouw staan. Het is een ingewikkeld monument met erg veel detail. In het monument staan Engelbrecht I van Nassau en Johanna van Polanen in de linkerhoek afgebeeld met gevouwen handen. Het is maar dat je het weet.
En als ik hier zo zit te schetsen voel ik me toch wel een gezegend mens. Op de zware zuilen die het monument flankeren staan mysterieuze zwarte krijt symbolen getekend die zo inspiratie kunnen leveren voor een nieuw Dan Brown boek over een kerkelijk mysterie. Maar van Ron, een van de vaste medewerkers van de Kerk, hoor ik dat dat tekentjes zijn van de bouwmeesters van weleer. De stenen werden in een steenhouwers atelier gemaakt op enige afstand van de kerk die ze toen aan het bouwen waren. Om de metselaars te helpen werden er tekentjes op de stenen gezet zodat die wisten welke steen ze er tegenaan mochten metselen. Mysterie opgelost. Ze zijn alleen vergeten die tekentjes uit te gummen.
In het atelier kan ik, met behulp van mijn schets, het monument verder af gaan schilderen. Ik snap nu hoe het in elkaar zit en dan is het klusje zo gedaan. Langzaam maar zeker begin ik op mijn achterstand in te lopen en ben ik tegen het eind van de dag weer op schema. Dan kan ik ineens, in mijn atelier, naar de Grote Kerk kijken.
Hans Versfelt werkt intussen door aan zijn schilderijen van de Veemarktstraat. Op de foto hierboven zie je hem bezig aan zijn derde schilderij. Zelf is hij vrij kritisch maar ik vind het werkelijk super knap gemaakt. Alles staat in één keer op de juiste plaats en in de juiste kleuren. Hans werkt altijd naar de waarneming en dat is ook iets wat ik in hem zo bewonder.
En dit is zijn uitzicht en zijn derde werk. Voor het juiste effect moest het gaan regenen en dat gebeurde. Hans blij en ik niet want ik moet dan weer door de regen naar huis.
Dit echte meesterwerkje maakte hij aan het eind van de gang. Je ziet de bruidswinkel op de kop van de Veemarktstraat – Catharinastraat. Op de foto komen de kleuren en de intensiteit van het licht niet zo goed uit als in het echt. Maar ik hef niemand uit te leggen wat ik bedoel met bewondering voor dit werk.
En dit is het werk dat hij gisteren maakte vanuit het atelier van Sylvia Thijssen. Let op het zonlicht dat via de bomen op de achtergrond de straat in vloeit langs de gevels en uiteindelijk de voetgangers belicht. Dit is het beeld dat we straks enorm zullen missen.