The fairy circle
One of my favorit painters from the past is William Waterhouse. When I was a young boy I found a book, full of magic paintings from Waterhouse, in the bookshelf of my parents. That specific book was also full of dreams, fairy tales and Legends. It was written in English and I could not read it at that time. Later I could and I rediscover the book. So I became a connoiseur of Waterhouse and all these beautyful stories.
Many years later I became a painter and I realize that I’ll never should try to copy one of my favorit painters. I had to find my own way and paint what I need to paint. As an artistic mentor and a guide to create something people want to talk and think about. But the Waterhouse influence was always there.
Specialy in this painting of a fairy circle situation. And this is not Waterhouse. This is me. I paint the fairy circle story in a different setting. Less sweetness and more darkness. I paint this picture to a photograph I saw on facebook of a woman on a trampoline. At that time Kate Bush was return to the stage, and her music, specialy ‘Wuthering heights’, give me the reason to create a painting of something magic. All these ingredients lay beneath my own painting of ‘The fairy circle’.
The reason why I paint something like a fairy tale is that I want to create something to let people dream again. Most people don’t dream anymore. They watch television and let televisionmakers fill in there dreams. I give you a picture to start dreaming again. The picture is the strart. You just can fill in your own story about what happened next, so you can tell a beatyful story to your children when they ask you why the woman suspended and why mushrooms grow in a circle. You know why, and you had to tell them.
De Heksenkring
Een van mijn grote voorbeelden uit de schilderswereld was William Waterhouse. Toen ik nog een klein mannetje was vond ik in de boekenkast van mijn ouders een sprookjesboek vol prachtige schilderijen van Waterhouse. Het boek was in het Engels geschreven en dat kon ik toen niet lezen, maar de schilderijen hadden me al heel vroeg gegrepen. Later, toen ik de Engelse taal wat machtig was, begon ik ook de sprookjes te lezen en raakte ik nog meer onder de indruk van Waterhouse.
Vele jaren later werd ik zelf schilder maar ik realiseerde me goed dat ik nooit een geen kopieerapparaat van Waterhouse zou worden. Ik had mijn eigen artistieke waarheid en daar diende ik me maar aan te houden. Al heel vroeg wilde ik graag een artistieke mentor zijn en een soort van gids die iets creëerde waar mensen over zouden gaan praten en denken. Maar de invloed van Waterhouse is altijd wel ergens aanwezig geweest in mijn werk.
Speciaal in dit schilderij over een heksenkring. Dit is geen Waterhouse maar een echte Van der Kley. Ik schilderde dit werk met minder zoetigheden en meer duisternis. Het idee voor dit werk kwam van een foto die ik op facebook voorbij zag komen van een meisje dat aan het trampolinespringen was. Tegelijkertijd verscheen Kate Bush weer op het toneel en kwamen de herinneringen terug aan de tijd dat ik, heel wat vaker dan nu, in het sprookjesachtige wilde schilderen. Die twee elementen samen brachten me ertoe om eens een prachtig sprookje in de vorm van een heksenverhaal te gaan maken.
De reden waarom ik iets dergelijks wil schilderen is dat ik iets wil creëren waarmee ik mensen aan het dromen kan zetten. De meeste mensen dromen niet meer. Ze kijken naar de televisie waar al hun dromen ingevuld worden door televisiemakers. Ik geef je nu een startpunt om over te gaan dromen. Als je het plaatje hebt gezien kun je je droom gaan invullen over wat hierna zal gebeuren met het meisje dat boven de heksenkring zweeft. Als je dat gedaan hebt dan kun je je kinderen vertellen waarom die mevrouw zweeft en waarom paddenstoelen in een cirkel groeien. Jij weet het dan al en nu kun je het aan hen gaan vertellen. Zo mooi en fantasierijk mogelijk.