Omdat ik de kleuren in de lucht op het schilderij ‘Venus van Wolford’ veel te hel en te hard vond heb ik ze aangepast en dat ziet er meteen een stuk beter uit. Dit had ik al willen doen toen ik nog aan het schilderen was, maar hevige twijfel weerhield me hiervan. Uiteindelijk luisterde ik toch naar mijn ‘kleine stemmetje’ en paste de lucht aan.

Because the hard sky-colours in the painting ‘Venus of Wolford’, I dicide to adjust these into more natural colours.

Ook de plaatsing van het Venus beeldje in de houten bol beviel me niet. Dat zag ik pas na een avond kijken en denken. Het was gewoon niet goed. Ik zocht naar een manier om haar echt in de bol te plaatsen en daarvoor plaatste ik haar op een sterk gekronkelde wilgentak die precies in de holte paste die ik op het oog had.

En dat resulteerde meteen in een veel beter resultaat. Ze zit nu niet op de bol, maar er echt in. Ze zweeft zelfs. Ik had het me niet mooier kunnen bedenken en soms denk ik wel eens dat dit soort ontwikkelprocessen van bovenaf gestuurd worden. Alles valt nu precies samen. De goden zijn me gunstig gezind.

Het zijn van die momenten dat alles, letterlijk, op zijn plaats valt. Het creatieve proces, of het scheppingsproces, is nu voltooid en nu rest me alleen nog het technische deel om alles degelijk en goed af te werken. Ook dat is scheppen, maar dan vooral technisch.

Ook de stenen lakzegelafdruk heb ik vandaag in de sokkel verwerkt. De tekst erboven staat er in opzet op en moet nu drogen om er nog een tweede en laatste laag overheen te schilderen.

And I also adjust the place of the little Venus statue. In the first place, she’s standing up to the surface. Now she’s more part of the wooden ball in one of the holes of it. She’s more living in the ball now. It’s all part of the creativ-artistic proces. Some times things need more time and studie. But afther all, I’m verry happy with these adjustments.