Van links naar rechts: Ineke, ik en Ewald Sorbi voor het schilderij ‘Gekruiste paden

Na een drukke periode van heel hard werken kwam de bekroning in de vorm van een zeer geslaagde Pinkster expositie bij Ewald Zorbi in Zetten. Drie dagen lang hebben we fantastisch kunnen exposeren in het prachtige Gelderse Zetten.

Voor mij werd dit weer een moment supreme. Temeer ook omdat ik nu ook Ineke aan mijn zijde had en iedereen met eigen ogen kon zien welk geluk, uit Zetten, er nog meer op mijn pad gekomen was. Het atelier van Ewald heeft onderhand een hemelse betekenis voor mij gekregen maar het wordt ook het punt waar kunsten, publiek en kunstenaars elkaar treffen en ontdekken.

Onze tentoonstelling, ik exposeerde deze keer samen met Ewald, had voldoende aantrekkingskracht voor publiek, collega’s, galeriehouders en mensen die zich op het terrein van kunstbemiddeling begeven. Dat maakt deze plek in de Betuwe zo bijzonder boeiend.

Maar voor mij was deze expositie dus ook een gelegenheid om iedereen kennis te laten maken met mijn grote liefde, steun en toeverlaat, Ineke. Ze schitterde niet alleen op doek maar ook in het echt. Ineke heb ik vorig jaar leren kennen tijdens mijn eerste expositie bij Ewald. En van het een kwam het ander.

Voor deze tentoonstelling, met de titel ‘Gekruiste paden’, had ik het atelier van Ewald vereeuwigd en dat doek werd op de eerste dag van de expositie onthuld. Op dit doek, met gelijknamige titel, is niet alleen het atelier van Ewald te zien, waar alles om draait, maar ook iemand als Carel Willink en een bushokje dat ooit door Ewald werd geschilderd. Willink is voor ons beiden een voorbeeld uit het verleden. Het bushokje was, voor mij, een bron van inspiratie om over te gaan schilderen. In dat bushokje zie je hoe Willink zit te schilderen. Hij maakt niet het portret van Mathilde, maar het portret van Ineke. Zo ontstaat in dit kader een samenraapsel van emoties die ik bij het atelier van Ewald heb beleefd.

Schilderijtjes ruilen

‘Vergeten’ van Ewald Sorbi

Als klap op de vuurpijl kon ik nog met Ewald schilderijen ruilen. Zo kwam ik in het bezit van het schilderij van het bushokje, met de vergeten paraplu, waar ik door geïnspireerd was geraakt. En een kleiner werk van een potje met een kaars en een luciferdoosje, wat voor mij een veelzeggende betekenis heeft die betrekking heeft op een periode in mijn leven waarin het atelier van Ewald een belangrijke rol heeft gespeeld. Licht in de duisternis.

Vroeg in de ochtend bij Ineke. Plannen zat. Op de achtergrond een van Inekes werken. Kleurrijk, krachtig, emotioneel en verhalend.

Kortom. De tweede expositie in Zetten was een enorm succes. Volgend jaar zijn we er uiteraard weer. Met nieuw werk en nieuwe uitdagingen. Maar daar zal ik, lopende dit jaar, nog wel wat over vertellen en laten zien. Maar dat dit warm, kleurrijk en liefdevol wordt kan ik alvast verklappen. En ook dat dit alles te maken heeft met de passie van twee artistieke geesten.

Intussen ben ik weer thuis in mijn kleine Hoekse paradijs. Vol geweldige ervaringen van een weekje logeren bij Ineke en de Pinkster expositie bij Ewald. Alles groeit en bloeit hier als kool en dus ook het onkruid en het gras. De moestuin staat er prima bij maar heeft even aandacht nodig. Het atelier lonkt. Nieuwe inspiratie zorgt voor een volle agenda en mijn handen jeuken.

Ik ben op reis geweest en ben terug gekomen met een koffer vol wilde plannen. Komend jaar gaat er veel gebeuren en ik heb er enorm veel zin in. Ik wil bij deze ook iedereen bedanken die langs gekomen is in Zetten. Vrienden, collega’s en nieuwe vrienden. Het was geweldig.