Enige tijd geleden, toen ik hier was om de expositie van Jos van Riswick te bezoeken.

Het is Zondag en ik heb mijn zondags kostuum aan. ‘Gin tied veur fratsen’, want het is Zondag en dan wordt er hier niet gewerkt. Op de ezel staat een nieuw doek waar ik iets op wil gaan schilderen over het kerkje van Persingen, waar ik straks, in Oktober, met mijn lief ga exposeren.

Dat kerkje vind ik een heel bijzondere locatie. Het kerkje, de locatie en de gehele atmosfeer rondom dat kerkje heeft en haast magische atmosfeer.

Ineke en ik koesteren al lange tijd de wens om hier te gaan exposeren. Voor ons is dit een heel speciale plek. Samen dromen we al over een mooie expositie waarin al die elementen centraal staan. Maar natuurlijk ook onze eigen hechte band. De titel van de expositie is niet voor niets ‘Muze’.

In het atelier gaat vandaag niet veel gebeuren. Hooguit een mooi moment om na te denken over het schilderij dat ik over het kerkje wil gaan maken. Ineke en ik gaan er nog speciaal langs om er wat studies te maken en foto’s. Maar voor dit moment wil ik vooral nadenken over wat ik nu exact wil schilderen en hoe ik dit kerkje en deze bijzondere plek in beeld ga brengen.

Buiten regent het en er liggen overal weer valappeltjes. Die zijn nu al te eten. Ze moeten eigenlijk nog een beetje rijpen, maar de smaak is al goed.

Ook dit is iets om over te gaan schilderen. Appeltjes rapen in de boomgaard. De peren vallen nu ook al maar die zijn nog niet te eten.