Gisterenavond heb ik het ‘stilleven met steen, kwast en sleutel’ voltooid. Een mooi klein schilderijtje dat ik aan de collectie stillevens toe kan voegen. Het is niet zomaar een stilleventje met wat toevallig gekozen voorwerpen maar een zorgvuldig samengesteld geheel waarmee ik een levensverhaal wil tonen. De steen staat symbool voor het opbouwen van een leven, de kwast voor artistieke kwaliteit en de sleutel staat voor de toegang tot het verleden. Het is mijn verhaal, maar het zou zomaar ook het verhaal van menig ander kunnen zijn. Maar dan wel het verhaal van een schilderende artiest.
Het verleden speelt in mijn leven een grote rol. Ik ben verzot op alles wat uit het verleden komt en traditie-vast is. Ik ben wars van alles wat zinloos trendy is en alleen maar is geschapen om de economie draaiende te houden. Om die reden koos ik er ook voor om, vandaag exact een jaar geleden, in Zeeuws Vlaanderen te gaan wonen in een oud huisje (uit 1901), met een kolenkachel, een houtfornuis, een moestuin en een groot atelier, achterin de tuin. Daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad. De kwaliteit van het leven is hiermee enorm toegenomen en hoewel ik weet dat menigeen me beschouwt als een zotte folklorist, kom ik steeds vaker mensen tegen die snappen wat ik aan het doen ben.
Ook mensen die dit fantastisch vinden en eigenlijk zelf ook zo zouden willen leven, maar die stap nog niet durfden te zetten. Ook bewonderaars, die het vooral erg leuk vinden om het met eigen ogen te komen bekijken om te zien of het echt waar is, zoals een journaliste van de PZC (de enige echte Zeeuwse krant).
En niet te vergeten mijn dorpsgenoten die het vooral fijn vinden dat ik hier ben komen wonen en werken en dit huisje niet heb gekocht om er vakantie te komen houden. Die zijn ook blij dat ik dit huisje wil behouden en niet af ga breken om er een lelijk nieuwbouw-ding neer te zetten.
Daarvoor maakte ik het schilderij ‘Het behouden huis’. Een ode aan die typische kleine Zeeuwse huisjes waar ik zo dol op ben. Maar ook een ode aan het concept van het leven rondom zo’n oud huisje heen. De moestuin,waarmee ik mezelf voor een groot deel zelf kan voorzien van voedsel en extraatjes, zoals limonade van mijn appels en peren. De werkplaats of het atelier, dat hier achter in de tuin staat. Het leven in het dorp. Een kleine gemeenschap waarin mensen beseffen dat ze elkaar nodig hebben etc. etc.
En vandaag ga ik dat vieren. Ik vier een jaar lang genieten in Hoek. Genieten van het leven en alles wat ik me daarbij kan bedenken. Een jaar van grote veranderingen. In het vooral de vondst van mijn echte wederhelft. Ineke. En als ik alles bij elkaar optel, kan ik zeggen dat ik een zeer gelukkig mens ben geworden.