Marlou Kursten, een van de organisatoren van deze geweldige beurs, Ineke en ik in onze vers ingerichte stand.

Het was best een zwaar weekeind. Samen met Ineke stond ik op Kunst Wageningen 2017. Een druk bezocht evenement in Theater Junushoff in het hartje van Wageningen. De beurs werd georganiseerd door Kunst Wageningen en die combinatie (het theater als culturele locatie, Wageningen en de ervaring van de dames van Kunst Wageningen) zorgden ervoor dat dit een heel geslaagde beurs werd. Het was niet alleen druk, maar ook druk met exact het goede publiek.

Ik had weinig tijd voor het maken van foto’s en film, maar ik maakte er toch nog deze snelle impressie van.

Het goede van zo’n beurs is dat je snel veel nieuwe contacten opdoet en oude contacten weer aan kan halen. Ik kwam een aantal oude bekenden tegen, ik maakte contact met nieuwe collega’s, ik sprak en totaal verraste nieuwe klanten.

Een heel weekeind lang praten met echte kunstliefhebbers was erg goed, maar ook doodvermoeiend. Ik stond er slechts met drie schilderijen om vooral naamsbekendheid te maken in een gebied waar ik vaag bekend ben. Ineke had een stand direct naast me en dat maakte het ook een stuk gezelliger. In de schaarse stille momenten kun je dan even zitten en tegen elkaar aan kletsen over alles wat je hebt beleefd, besproken en meegemaakt.

Toekomstige klanten die mijn werk voor het eerst zagen moeten even de tijd krijgen om te besluiten of ze iets gaan kopen. Het verkopen van mijn eigen werk ligt me niet. Laat mij maar schilderen en over schilderen praten. Verkoop van werk laat ik aan de diverse galeries over waar mijn werk verkocht wordt. De drie werken die ik bij me had maakten hierop een uitzondering. Die kwamen recht uit het atelier en gaan hierna naar een van de galeries waar ik bij ben aangesloten.

Behalve nieuwe contacten doe ik op die dagen natuurlijk ook een hoop inspiratie op. Twee dagen lang heb ik de meest fraaie, vreemde, fantastische mensen voorbij zien komen die me weer op nieuwe ideeën hebben gebracht.