Het is al weer even geleden dat we hier rondliepen om te genieten van de prachtige locatie, het kerkje en de kunsten, maar gisteren kwam die gelegenheid er weer. De aanleiding was de expositie van Jos van Riswick. Samen met Ineke ben ik daar gaan kijken, bijpraten en verwonderen.

Zoals je op de foto’s kunt zien was het een druk bezochte tentoonstelling met goed publiek en erg leuke gesprekken. Zoals te verwachten viel zagen we overal rode stickertjes op de prijskaartjes staan. Wie iets wil kopen moet er dus snel bij zijn.

Het schilderijtje waar ik mijn oog op had laten vallen. Helaas was het al verkocht.

Het schilderijtje wat ik graag had willen kopen was dus al verkocht. We konden er alleen maar naar kijken, maar ik verwacht dat ik nog wel eens een herkansing zal krijgen.

Het kerkje van Persingen is wel een van mijn lievelingsplekken in Nederland. Het heeft op mij een haast magische aantrekkingskracht en ook Ineke heeft een bijzondere band met dit prachtige monument in dit haast on-Nederlandse landschap. Het ligt op een heuvel langs de rivier en vlak bij de Utrechtse heuvelrug en het verwonderd me niets dat hier in het verleden al veel schilders zijn neergestreken om deze plek voor eeuwig vast te leggen.

Lichtstudie van het Kerkje van Persingen. 40 x 60 cm.

Samen met Ineke maakte ik er ooit deze licht studie. Die hangt nu, prachtig ingelijst, bij Via Mioni te Breda (Zie ‘Waar te koop‘). En ik maakte er toen ook het schilderij ‘Toegang tot het kerkje’ dat te zien, en te koop, is bij Pot Interieurs te Axel (Zie ‘Waar te koop‘).

Het kerkje is echt zo’n inspiratiebron waar ik nog wel vaker van zal gaan schilderen. Maar we lopen er ook al weer over te denken dat we samen hier weer gaan exposeren.

Toegang tot het kerkje. 80 x 120 cm.

Nu is het vooral de beurt aan Jos. We genieten van de bijzondere treffende en scherpe wijze van weergave van zijn favoriete onderwerpen die we normaal gesproken alleen voorbij zien komen op facebook en op zijn site. In het echt is alles nog mooier en kun je het intenser beleven dan op zo’n digitaal plaatje.

Behalve stilleven-schilder is Jos ook een voortreffelijk portretschilder. Hij heeft dus ook enkele van zijn portretten meegebracht, waaronder het portret van een militair die ik hem op facebook zag maken. Dit portret doet me denken aan de schilderkunst van weleer toen koningen en veldheren werden geportretteerd door de Hollandse meesters om die portretten vervolgens op te hangen in kastelen en paleizen om hen eeuwig te kunnen blijven herinneren. Het was een privilege wat alleen was toebedeeld aan mensen die op de een of andere wijze naam hadden gemaakt en het zich financieel konden permitteren om zich te laten vereeuwigen.Pietje Puk van om de hoek kon dat wel vergeten.

De groep mensen die zich vandaag de dag laten portretteren is veel groter dan toen. Je ziet dan ook vaak mensen op doek verschijnen waarvan je je af kunt vragen wat ze op dat doek doen. Daarom vind ik het zo boeiend dat Jos deze veldheer heeft geportretteerd. Je hoeft je niet af te vragen wat hij op doek doet. Ook al weet je werkelijk niet wie hij is. De houding, de lichaamstaal, de blik en natuurlijk het uniform, laten zien dat hier iemand staat die een stukje vaderlandse (krijgs)geschiedenis heeft geschreven.En ook al zou dat niet zo zijn, dan kun je je daar vast wel iets bij voorstellen.

Het kerkje van Persingen bood weer eens de aanblik van een waardige tentoonstelling, want ook Jos schrijft geschiedenis. Als hij iets publiceert op YouTube over zijn werk zie je gelijk hoeveel mensen hier naar kijken. Erg leuk vond ik dan ook dat hij ook een onvoltooid portretje liet zien. Het stond opgesteld in een nis van het kerkje om zich te laten ontdekken.

De verbinding met de geschiedenis van de Nederlandse schilderkunst en de traditie van het schilderen is met dit kleine onvoltooide portretje meteen gelegd.

Het is dan ook geen wonder dat zijn expositie druk werd bezocht. Op YouTube kun je een hoop van zijn filmpjes bekijken en bewonderen. Wij hebben in iedere geval weer eens enorm kunnen genieten van een van de huidige Hollandse meesters die je nog gewoon tegen het lijf kan lopen.