Voor inspiratie voor een bijzonder schilderij dat ik nog wil gaan maken voor de Mathildedag trok ik van Hoek naar Zevenberschen Hoek. Daar zie ik Ad met z’n dikke trekker door het land gaan, maar daar kom ik niet voor. Hoewel ik nog steeds een zwak voor dit materiaal heb en er dolgraag zelf ook een zou willen hebben.

Ik kom voor de creaties van Marianne, zijn vrouw, die hiermee deelneemt aan de Mathildedag en de hele organisatie in het Schelde Theater voor haar rekening heeft genomen. Marianne heeft twee ‘Mathilde-creaties’ gemaakt. Kunstwerken wel te verstaan, die beiden straks te zien zijn op de Mathildedag in Terneuzen.

Model Rachel kwam vandaag speciaal voor ons model staan en ik zie haar op een gedekte tafel staan als ik aan kom rijden. Kunsten maken is een proces van ‘willen is kunnen’ en ‘zo niet dan toch’. Je verzint van alles om iets voor elkaar te krijgen en dit is zo’n mooi voorbeeld.

Het komt haast Fellini-achtig over. Rachel danst zwierig op dat blauw gedekte tafeltje en wij maken daar foto’s van. Ze staat ook model voor mijn schilderij waarbij ze op de Scheldedijk komt te staan met zwevende schepen op de ontbrekende Schelde op de achtergrond.

Maar voordat ik kon gaan fotograferen reed ik eerst langs Deva, de schildermaterialen winkel waar heel mijn leven lang al alles kan vinden wat ik nodig heb, om daar speciaal geprepareerd linnen te halen voor dit schilderij van 120 x 140 cm.

Lucas knipt dat met vaardige hand voor mij op de gewenste lengte af en ik besluit daar eens een foto van te maken als hij daar mee bezig is.

Het klinkt misschien raar, maar hier rij ik voor naar Breda. Niet alleen vanwege de jarenlange zeer goede relatie met deze zaak maar ook omdat ik hier altijd alles kan vinden wat ik nodig heb.

In Zevenberschen Hoek maak ik de foto’s die ik nodig heb voor twee schilderijen met de creaties van Marianne. Waarschijnlijk zal ik het qua tijd niet halen om nog twee werken aan de collectie voor de Mathildedag toe te voegen, maar theoretisch zou één werk kunnen lukken.

Daar zet ik nog even op in in een laatste krachtsinspanning om het optimale te bereiken. Ik ben nog niet klaar met het werk aan het drieluik en ik ben ook nog hard aan het werk om ‘Mathilde Blanc Sec’ af te krijgen voor de expositie bij Galerie Sille. Al met al een zeer drukke tijd met weinig tot geen ruimte om even te ontspannen. Maar ik weet waar ik het allemaal voor doe.

Terug in Hoek span ik het nieuwe doek. Op een spieraam van 120 x 140 cm. Hier moet straks het nieuwe schilderij op gaan verschijnen. Maar eerst ga ik nog ‘Mathilde Blanc Sec’ afwerken die nu nog op de ezel staat.