De poorten van de hel. Het prachtige smeedijzeren hekwerk in het Belfort van Sluis (foto van Bianca Runge).

Gisteren was ik uitgenodigd voor een avondje Kunst en Cultuur (educatie) in Sluis. Dat vond plaats in het prachtige middeleeuwse Belfort waar ik, volstrekt onwetend, door de poorten van de hel ben gelopen.

Dat geweldig indrukwekkende smeedijzeren hek had ik wel gezien, maar het was Bianca Runge die me er op wees dat dit de poort van de hel was. Het Belfort is me wel bekend, maar ik was er nog nooit binnen geweest. Nu dus wel. Op uitnodiging van Tijl Clement om 20 jaar Kunst en Cultuureducatie te vieren in de gemeente Sluis.

Meteen wordt me duidelijk wat Terneuzen nog in te halen heeft op dit terrein. Sluis bruist. Niet alleen door actieve middenstanders maar vooral omdat men hier echt oog heeft voor historie, Kunst en Cultuur.

Cadzandse dracht (foto van Bianca Runge).

Binnen zit een bont gezelschap, jong en oud, klaar om het programma van die avond tot zich te nemen. Vóór ons zie ik drie dames in prachtige streekdracht. Echte Zeeuwse streektrots. Ik betreur meteen het gemis van mijn Axelse kostuum. Daar had ik geen moment aan gedacht. Om mij heen gonst de rijke Zeeuwse historie. Het Belfort is de ideale plek om samen te komen voor een avondje Kunst en Cultuur.

Hoezeer Zeeuws Vlaanderen een podium kan zijn voor professionele kunsten was me al duidelijk, maar dat wordt deze avond nog verder versterkt. In relatie tot de rest van het land ligt hier een uniek werkterrein open voor pioniers. Dat boeit me enorm. Ik ben hier op uitnodiging als mede organisator van de Mathildedag en schepper van het drieluik. Met Tijl spreek ik hier nog even over. Het is zo’n eerste kennismaking met een wereld waar de deuren van open staan. De poorten van de hel blijken de toegang te zijn tot een walhalla van mogelijkheden op mijn vakgebied. Ik zit op rozen.