Hoewel ik er de komende weken echt geen tijd voor zal hebben, in verband met de organisatie van de Mathildedag, ben ik toch aan een nieuw werk begonnen. Dit kwam gisteren plots in me op, toen ik vanuit Amsterdam terug reed, en als ik merk dat ik de volgende dag alleen nog maar daar aan kan denken, dan is dat een teken dat het een goed idee is en dat ik het moet gaan maken.

Het wordt een schilderij over een stranding met een luchtballon in een volkomen vlakke wereld met een zwarte ballerina op de voorgrond. Een soort Nina Hagen.

En als ik over de eerste schetslijnen al zeer tevreden ben, kan ik al vaststellen dat dit weer een echte topper gaat worden. Omdat ik op fijnmazig portretlinnen zit te werken kan dit ook weer eens superstrak geschilderd gaan worden.