In het atelier leg ik de laatste hand aan een toffe opdracht. Vandaag komt het er op aan dat alles klopt. Het zijn de laatste loodjes. Kleine toetsjes hier en daar om alles net even wat mooier te maken dan het al is.

Dat is een klus van vooral veel kijken en op en neer lopen. Dat wissel ik af met het opruimen van mijn studio en opslag boven op zolder.

Die zolder is eigenlijk een kleine fotostudio waar ik alle fotografie doe voor mijn werk. Het is ook de plek waar ik alle toneel attributen en kleding op heb geslagen die ik voor het maken van foto’s voor mijn schilderijen nodig heb. Die ruimte was de laatste jaren zachtjes aan dichtgeslibt met zaken die ‘nog wel eens van pas konden komen’. Een oude mannenkwaal die ik van mijn vader geërfd heb. Het gevolg is dat ik er op het laatst mijn kont niet meer kon keren en dan is er slechts één remedie die nog rest. Een heel volle wagen naar de stort rijden. Dat lucht lekker op. Wat enigszins bruikbaar is gaat naar de kringloop. En dan moet ik heel erg oppassen dat ik niet evenveel zooi weer mee terugneem.

Intussen ben ik al weer bezig met een volgen, nieuw, Zeeuws werk. ‘De drieling van Terhole’. Drie mooie, Zeeuwse, ondernemende dames die meer in hun mars hebben dan alleen centjes verdienen. Ze beschikken over magische krachten die ze gebruiken wanneer het nodig is.

Een mooi eigentijds spookverhaal op doek (130 x 140 cm). Het is feitelijk een reflectie naar de gebeurtenissen met de Hedwigepolder, waar ik eerder al eens iets over geschilderd heb. Die prachtige polder wordt nu helemaal verwoest om onder water te zetten. Iets waar je, hier in Zeeland, niet mee aan moet komen, met de watersnood ramp nog vers in het geheugen.