Het afgelopen weekeind hadden we het druk met Champagne, culinaire hoogstandjes, kunst, fotografie, styling en nog heel veel meer. Om te beginnen trokken Ineke en ik naar Park Sonsbeek in Arnhem om foto’s te maken voor een nieuw project wat we samen aan het ontwikkelen zijn. Heel veel meer ga ik daar nog niet over vertellen, maar dat het een heel gaaf project wordt kan ik nu al voorspellen.
Centraal in dit project staat allure. Cultuur, historie, schoonheid, elegantie, artistieke kwaliteit, mode, design en schilderkunst zijn de sleutelwoorden die daar weer in passen.
Park Sonsbeek vormt het decor voor een aantal schilderijen die ik wil gaan maken voor dit project. Ineke is weer muze en vooral ook styliste. Ze heeft al een aantal eerste items voor dit project gemaakt en die komen ruimschoots in beeld. Tijdens de expositie die we samen willen gaan neerzetten komt dit allemaal in beeld. Het wordt dus een expo van twee,- en driedimensionaal werk.
Het park staat vol met bijzonder mooie en geschikte plekken en items die ik uitstekend kan gebruiken in mijn schilderijen. We maken heel veel foto’s, proberen van alles uit en zijn er de hele dag druk mee.
Soms was het even wachten op de zon, maar zonder zon had je ook al prachtige plaatjes. Dit park heeft een hoog ‘Willink gehalte’ en dat is precies wat we zoeken voor dit project.
Champagne, en tal van meegebrachte andere versnaperingen, brachten de ideale stemming om in te werken. Want wat lijkt op een leuk uitje is voor ons ook gewoon hard werken op Zaterdag.
Het volgende doel van mijn reis lag 343 kilometer van Hoek. De Zondag brachten we door in Hooghalen bij het kunstpaleis van Wildevuur, De place to be, dit weekeind, in Kunstenland. De Champagne werd verruild voor zalige witte wijn en hier genoten we intens van de opening van de expositie van drie collega;s. Herman Tulp, Dirk Bal en Hans Parlevliet.
Het werk van Herman en Dirk ken ik natuurlijk al, maar dat van Hans zie ik voor het eerst in het echt. Heel bijzonder mooi fijn-schilderwerk en wat me nog het meest verbaasd is het formaat. Veel van dit werk valt onder de categorie miniatuur en dat maakt het nog bijzonderder dan het al is.
Phillip Wildevuur doet de opening, gevolgd door een openingswoordje van Herman Tulp. Herman verstaat de kunst om van zo’n openingswoord een theaterstuk te maken waarin hij beeldend vertelt over zijn weg door de kunsten. Vanaf het moment dat hij studeerde aan Minerva tot nu toe. Van jezelf behelpen op een gebrekkig zolderkamertje tot schitteren bij Wildevuur (zie filmpje hieronder).
https://youtu.be/doGMD20Qzh0
Erg goed en zelfs emotioneel was het woordje van Suzan Visker, de vrouw van Dirk, die feilloos de heftige strijd wist te verwoorden die gevoerd moet worden om tot een schilderij te komen wat daar zo vredig en mooi aan de muur van de galerie hangt. Vrijwel nooit komt dit aan de orde. Het lijkt daarom alsof alles wat je nu ziet zomaar in alle vrolijkheid tot stand kwam. De zichtbare, en voelbare, emotie die plots in haar praatje naar boven komt raakt alle aanwezigen en meteen weet iedereen dat kunsten maken niet zomaar een leuke hobby is of een lolletje dat je even tussendoor kunt doen.
En dan is het tijd voor een goed gesprek. V.l.n.r. Kees Blom, ik, Dirk Bal en op de rug Ewald Sorbi. Dit zijn de momenten om toekomstige plannen te smeden en met elkaar dingen af te spreken in een zo geweldige ambiance. Ontspannen en leuk, maar ook dit is gewoon werken aan je bestaan als kunstenaar.
De dag sluiten we af met een goed glas wijn en vele gesprekken. De tijd vliegt en voor je het weet zitten we al weer in de auto op weg naar huis met een hoofd vol ideeën en plannen voor de nabije toekomst.