Een heel lekker stevig geschilderd werk is dit schilderij met Isilareina als muze en model. Op de achtergrond zie je de uiterwaarden van Huissen. Ik heb dit werk steviger geschilderd dan ooit. Dit is iets wat ik al langer op mijn verlanglijstje had staan. De spontaniteit van de penseelstreken zijn goed zichtbaar en heel raak neergezet. Dit is zo’n schilderij waar ik hard aan doorgewerkt heb zodat ik het nat-in-nat heb kunnen schilderen.
Het werk herinnert ons aan een leuke dag in Huissen toen we samen op pad gingen om te kijken naar een prachtige processie van de kerk van Huissen. Toen we terug naar huis liepen kwamen we langs de uiterwaarden en daar zag ik dit schilderij ontstaan. Ergens in dat prachtige vlakke boeren land van de uiterwaarden was een boer met zijn trekker het hooi aan het omleggen, maar die heb ik er niet in geschilderd. Het sfeertje was door die boer wel compleet. Hij was de enige mens die in dat immense gebied aan het werk was. Dan komt bij mij de zin bovendrijven die zo kenmerkend is voor het boerenleven. ‘Eenzaam ploeterde hij voort’. Uit eigen ervaring met dat werk weet ik dat de boer niets liever zou willen. Lekker in je eentje op de trekker aan de slag. Geen gezeik aan je kop en op je gemakje voortgaan. Even pauze voor een bak koffie en een boterham en dan weer verder. Als ik geen schilder was geworden was ik beslist boer geworden.
De landelijke sfeer vonden we de hele dag terug. In Huissen bekeken we de processie en dat deed me herinneren aan het verleden toen elke plaats nog zo’n mooie ceremonie had. Hier heet dat ‘De Umdracht’. Klinkt me nogal Duits in de oren, maar Huissen ligt dan ook dicht tegen de Duitse grens aan.
Je krijgt het gevoel dat je in een film beland bent. Voor Ineke is dit gewoon thuis. Zij is een echte local in Huissen, maar we bedenken wel dat als we dit tijdens een vakantie zouden zien dat we het heel bijzonder zouden vinden. Echt iets voor Italië, of zo. Maar het is gewoon in ons eigen landje.
Het hele plaatsje loopt uit om dit mee te kunnen maken. Natuurlijk ook omdat er veel verenigingen meelopen en dan staat je familie uiteraard langs de kant te kijken hoe je het doet.
Meisjes in het wit strooien bloemblaadjes en elke groep draagt wel iets mee wat ergens aan herinnert of wat iets te betekenen heeft in deze processie.
Al deze belevenissen zitten in dit schilderij. Ineke draagt een jurk die ze zelf heeft gemaakt en een ketting met ‘diamanten’. Vandaar de titel ‘Isi in the sky with diamonds’. Dit is weer typisch zo’n schilderij wat ik liever niet zou willen verkopen. Maar ja. De schoorsteen moet roken en ik heb er ook geen plaats voor want het formaat is 120 x 140 cm. Komend weekeind zal dit werk worden toegevoegd aan de collectie van Art Gallery Pot te Axel. Als het tenminste op tijd droog is. Maar daar zal ik dan nog wel over berichten.