Het is vandaag een beetje bewolkt weer en het waait een beetje. Dat geeft van die prachtige, bewegende, schaduwen over het Zeeuwse landschap. Het graan staat al hoog en het begint te kleuren. Door het oker-geel zie je nog groen en als de wind de schaduwen van de wolken over het land laat glijden, kan ik het niet laten om even te stoppen om dit schouwspel te bewonderen. Op de foto zie je de boerderij die ik ooit eerder schilderde met het gele veld vol mostredzaad. Ik ben op weg naar Art Gallery Pot om het schilderij ‘Isi in the sky with diamonds’ af te leveren.

Bij Pot zie ik Brenda al druk in de weer in de galerie met nieuw werk van Geert-Jan Jansen. Voor mijn werk is al een plekje vrijgemaakt naast het werk van Marian Verdonk.

Ik voel me weer eens vereerd om hier te mogen exposeren. Naast het werk van Marian zie je een bronzen beeld van Rafaël Gorsen. Hij heeft hier nog veel meer beelden en beeldjes, maar ook schilderijen. Onwillekeurig denk ik aan een mooi lied van Jan Hamelink. Het Scheldelied. Een klein stukje daaruit blijft me nu bij. ‘dan voel ik me blieë en voel ik me riek daar bovenop die Scheldediek’. Die ‘Scheldediek’ ligt hier niet zo gek ver vandaan en ik besluit er op de terugweg even langs te rijden.

Ooit maakte ik van dit lied deze opname tijdens een opening van een expositie bij Galerie Lokaal 54 van Anne Mannaerts. Helaas is de geluidskwaliteit van zo’n GoPro cameraatje beroerd en versta je er bijna geen klap van. Maar dit lied is het dus. Dat zit de rest van de dag in mijn kop.

De galerie van Pot is weer helemaal mooi ingericht en ik ga terug naar huus. Langzaam rijdend door het Zeeuws Vlaamse land waar ik zo enorm van kan genieten. Ik zie honderden schilderijen voorbij komen en ik stap soms even uit om te kijken en te genieten. Het land is nu op z’n mooist, denk ik.

Een eenzame zonnebloem bij Zaamslag. Maar er komen nog veel meer zonnebloemen die nu nog lekker aan het groeien zijn.