In de vroege herfst kun je van dit soort taferelen zien in het rivierenlandschap. Nevelen en nog wat resterend groen. De stad (in dit geval Deventer) ligt wat verscholen in nevelen en de lucht vertoont ingetogen kleuren en patronen.

Zomaar een schetsje van het geheel om te kijken of ik er iets mee kon doen in dit werk. Niet dus. Ik vind die eenheid door nevel vele malen krachtiger en het spreekt gewoon meer tot de verbeelding.

Wat je hier ziet is de ‘skyline’ van Deventer. Op zich geen akelig gezicht, want je ziet er veel mooie oude gebouwen, maar al die vlakjes (huizen) geven te veel verstoring van het geheel. Nu alles in nevelen gehuld is wordt het sprookjesachtig. Je ziet wel iets van de stad maar alles is nu één geheel, waardoor er meer rust ontstaat in de compositie.

Schetsje van die toren om het geval beter te kunnen begrijpen.

De kerktoren van de Grote of Lebuïnuskerk steekt dominant boven alles uit. Heel goed kun je het bouwwerk niet herkennen omdat ik dit schilderij met een stevige toets en zonder gepiel wilde maken, maar mensen die Deventer en omgeving goed kennen herkennen het wel.

Op het schilderij is het een schim. Daardoor hou je nog alle ruimte over voor fantasie. En dat is precies de bedoeling van dit werk. Het geeft rust aan een interieur en je kunt er van alles bij bedenken. Eigenlijk hoef je dus helemaal niet te weten waar dit is om er van te kunnen genieten. Hoe minder je weet hoe beter.