De tafel in mijn huiskamer ligt vol met tekeningen. Die ben ik nu aan het maken om het verhaal over de drieling van Terhole te illustreren voor de vertelavond op 28 December bij het Podium van Zaamslag, waar Jeanet d’Hont het verhaal voor zal dragen in het Axels dialect.

Een van die tekeningen, die ik wel een van de leukste vind, laat ik hierboven zien. Een klant bezoekt de landwinkel van de drieling en ziet daar, behalve veel streekproducten, appels, peren, groente, zelf gemaakte jam, mosterd, ketchup, etc. etc. ook toverstokjes liggen.

Het is een eigentijds Zeeuws Vlaams spookverhaal, maar ook een verhaal dat gaat over dieper liggende emoties die loskwamen toen men het onzalige plan lanceerde om de Hedwigepolder onder water te zetten voor ‘nieuwe natuur’. Prachtige bomenlanen, nostalgische boerderijen, wegen en land werden compleet verwoest voor die zogenaamde nieuwe natuur, wat natuurlijk helemaal geen natuur is. Daar maak je Zeeuwen niet blij mee.

De woede die daarbij los kwam, en vooral de onmacht, vindt een uitweg in dit verhaal. De herinneringen aan de watersnoodramp liggen nog vers in het geheugen. Daardoor wordt dit hele plan hier gezien als een belediging aan Zeeland, de Zeeuwen en de Zeeuws Vlamingen in het bijzonder. Dat moest ik schilderen en vertellen in het verhaal over de drieling van Terhole. Het schilderij hangt momenteel bij Art Gallery Pot in Axel waar je het elke dag kan gaan bekijken tussen schitterend design.

Op de vertelavond bij het Podium van Zaamslag zal het verhaal nog eens verteld worden door Jeanet d’Hont in het onvervalst Axels dialect. Aangevuld met tekeningen die ik nu aan het maken ben. Dicht bij de kachel en de koffie.