Het schilderij waar ik de laatste tijd aan gewerkt heb is af. Het meet 135 x 145 cm. en is daarmee redelijk fors. Ik schilderde dit naar aanleiding van een tekst die ik kreeg te zien van een facebook vriendin die in de zorg werkt en die tekst geeft haarfijn aan hoe het woord ‘zorg’ een heel andere dimensie heeft gekregen de afgelopen 10 jaar. Zorg gaat al lang niet meer om zorg voor zieken en nooddruftigen, maar om geld en macht. Zo ook het onderwijs en tal van andere instanties. Het is iets wat me al langer opvalt en wat me zorgen baart. Vandaar dat ik het nodig vond om hierop te reageren in olieverf op doek.

Hieronder volgt die tekst. Wie het geschreven heeft weet ik niet. Dat viel niet meer te achterhalen, maar mocht iemand het weten dan hoor ik het graag.

Manager

Een man in een luchtballon is verdwaald. Hij zakt wat en ziet een vrouw op de begane grond lopen. Hij roept haar toe: Ik heb vrienden van mij beloofd over een uur bij hen te zijn, maar ik heb geen idee waar ik nu ben’.

De vrouw roept terug: ‘U bevindt zich in een ballon op ongeveer tien meter boven de begane grond. U zit tussen de 51 en de 52 graden noorderbreedte en tussen de 5 en 6 graden westerlengte’.

‘U bent informaticus’, zegt de man.
‘Inderdaad, hoe weet u dat?’ vraagt de vrouw.

‘Wel, zegt de man, ‘u heeft mij een technisch perfecte uitleg gegeven, maar ik weet niet wat ik met die informatie moet doen en heb nog steeds geen idee waar ik me bevind. In alle eerlijkheid, u hebt me niet veel geholpen en u hebt mij bovendien nog eens kostbare tijd doen verliezen’.

‘En u bent manager neem ik aan?’ antwoordt de vrouw.

‘Klopt, hoe weet u dat?’

‘Wel, u weet niet waar u zich bevindt, noch waar u naartoe moet. Een grote massa gebakken lucht heeft u gebracht waar u nu bent. U heeft een belofte gedaan waarvan u geen idee had hoe u die moet nakomen en u verwacht dat mensen die onder u staan uw problemen oplossen. Het feit is dat u in precies dezelfde situatie zit als vijf minuten geleden, alleen is het nu ineens mijn fout’.