Johan de Vries was, en is bij mij nog steeds, een lokale held. Op zijn brommer, met achterop zijn bandrecorder, reed hij heel het Land van Axel af op zoek naar de vele volks,- en spookverhalen die hier in de streek verteld werden (en nog steeds worden). Die verhalen bundelde hij in zijn boek ‘Het spookte in Zeeuws Vlaanderen’. Als kind las ik dat boek grijs. Geraakt en geboeid door deze prachtige verhalen. Broeder Dieleman brengt nu een eerbetoon aan Johan de Vries op de planken van de Zeeuwse theaters. Vanavond in het Schelde Theater. Daar wil ik natuurlijk heen. Temeer ook omdat ik nu zelf Zeeuws Vlaamse spookverhalen zit te schrijven en te tekenen.

Mijn boekje en het boek van Johan de Vries naast elkaar op mijn tafel. Nu ik dit zo naast elkaar zie liggen vraag ik me af waarom ik niet veel eerder ben begonnen met het tekenen en schrijven van verhalen.

In het atelier ben ik begonnen aan het middenpaneel van het Altaar retabel voor Sinterklaas. Het hele weekeind heb ik me bezig gehouden met schetsen en ideeën uitwerken voor deze enorme klus waar ik me het komend jaar mee bezig zal gaan houden. In Oktober moet het werk klaar zijn. Niet alleen tien schilderijen maar ook een monumentaal altaarstuk waar alles in samengevat zit. Dat betekent dat mijn atelier ook weer een houtwerkplaats zal worden.