Op de ezel staat een heel klein schilderijtje. Een paneeltje. Daar maak ik een heel klein schilderijtje op van de poes die nu moederpoes is geworden. Gisteren kwam ze na twee dagen afwezigheid ineens voor de dag. Afgeslankt en hongerig.

Ik had gehoopt dat ze haar kleintjes in huis ter wereld zou gaan brengen, maar het is een zwerfkatje en het lag al voor de hand dat ze dat elders zou gaan doen. Gisteren en eergisteren heb ik daarnaar gezocht. Echt overal en nergens. Het meest voor de hand liggende was de stal van de schapen, waar ze heel vaak gezien werd, en met Leo, mijn overbuurman, heb ik daar even goed rond gekeken. Maar ook in holle bomen, plekjes op het land, oude schuurtjes die daar staan en tal van andere verstopplaatsen, maar nergens een poes met jonkies te zien.

Blijkt ze in mijn tuin te zitten op ongeveer 10 meter van mijn bijkeukendeur. Verstopt in het ondoordringbare groen van een heel dikke heg, wat struiken en de composthoop. Lekker dicht bij haar voerbakjes. In dat dichte struikgewas hoor ik heel vaag het gepiep van jonge katjes als de poes weer in de buurt van haar nestje komt.

En zo komt ze dan aan. Helemaal blij dat ze me weer ziet. En ik natuurlijk blij dat ik de poes weer zie. In korte tijd zijn we wel echte maatjes geworden. Bovendien zorgt de poes ook voor inspiratie om te gaan schilderen.

Een paar dagen geleden maakte ik deze foto van haar toen ze op het deksel van de waterberging zat voor aan het huis. Toen dacht ik er al over om dit te gaan schilderen en dat ben ik nu dus aan het doen. Op een piepklein paneeltje van 10 x 10 cm.

Het moet een snel te maken schilderijtje worden waar ik hooguit een paar uur aan bezig ben.

Het lijstje heb ik al gemaakt. Van restanten van de lijst voor ‘Skywalk’. Ook dit is weer een schilderijtje dat ik lekker zelf hou.

En terwijl ik dit aan het fotograferen ben hoor ik buiten een schaap. Zo aan het geluid te horen, het beest staat hard te blèren, staat het dier midden op straat. Leo (mijn overbuurman van de schapen) is er al bij. Ook een wandelaarster die hier langs kwam wandelen en het schaap midden op de weg aantrof. Met wat armgezwaai en de deskundigheid van Leo lukt het om het schaap weer in de wei te krijgen.

Dit is nou typisch het platteland waar ik zo van hou. De rust, de stilte (vooral op Zondag), de ruimte, de vergezichten, al het groen, het boerenleven en natuurlijk al die leuke beesten.

Dit dus. Alle schapen weer gezellig bij elkaar in de wei tegenover mijn huis.