Als ik het hele geheel eens in zwart-wit zie ontkom ik niet aan de indruk dat ik zo’n 100 jaar in de tijd terug ben gekeerd. Echter is deze foto genomen in 2020. 100 jaar geleden was alles in een zeker evenwicht. Het leven was een stuk rustiger en overzichtelijker. En dat is precies wat ik zoek. Daarnaast vind ik alles uit die tijd mooier dan al die zielloze plastic troep van nu. Ik beschouw de schouw als een mooie stap in de richting die ik zo koester. Hoewel het hele geval nog lang niet af is zie ik wel dat ik in de gewenste richting aan het werk ben.

In het atelier is het een enorme bende. Ik werk aan diverse werken tegelijk. Zo ben ik de studie voor ‘Split second’ aan het inlijsten omdat ik die heel geslaagd vind en lekker zelf wil houden. Daarnaast gaat het werk aan het altaar retabel voor Sinterklaas voort en werk ik aan een klein schilderijtje over kippen voor een goede vriend van me. Ook daar moet een kadertje voor gemaakt worden en dat gaat dan gelijk op.

‘Split second’ staat daar achter. Klaar om weer opgepakt te worden als ik daar weer tijd voor heb. Je kunt er op bovenstaande foto nog net een stukje van zien. Van de zegenende ‘Nicolaas’ op de puinhopen van de klokkentoren van Finale Emilia, wat symbolisch staat voor de afbraak van alle kunst en cultuur op dit moment.

De zooi in het atelier is de typische zooi van een werkplek waar veel gebeurd. Ik heb al eens geprobeerd om heel ordelijk te gaan werken, maar dat mislukte dus. In deze chaos weet ik uitstekend de weg en ik heb al die zooi nodig om te kunnen werken. Dan is het heel fijn om te weten dat in het huisje alles de rust en overzichtelijkheid uitstraalt van weleer.