Door de corona maatregelen was de uitgave van mijn boekje op losse schroeven komen te staan. Maar sinds kort kunnen we weer plannen maken om de crouwdfunding campagne van ‘Voor de Kunst’ weer op te pakken. Het knelpunt zit ‘m in de mogelijkheid om voor de mensen die me hierbij helpen met een financiële bijdrage te trakteren op een leuke middag in de galerie (Lokaal 54 in Terneuzen) waar ik het boekje ga presenteren, signeren en ook alle tegenprestaties persoonlijk kan overhandigen. Tevens krijgt iedereen dan de voordracht van het verhaal uit het boekje.

Vervolgens wordt er nu gewerkt aan een zelfde presentatie in Hulst. Hulst ligt dichter bij Terhole en daarom moet er natuurlijk ook een presentatie aldaar plaats gaan vinden. In het beroemde ‘S-landshuis. Maar alles is nog niet helemaal zeker en rond, want we worstelen nog steeds met de ruimteverdeling van de 1.5 meter voorschriften.

Intussen ben ik al weer aan het tekenen geslagen voor die presentatie. Op de bovenstaande tekening zie je hoe onze dorpsomroeper (stadsomroeper Marco van Avermaete) het volk toespreekt op het Molenplein (Hoek).

Dat gaat er ongeveer zo aan toe. Hij vertelt de streekverhalen, spookverhalen en alle dorpse kletskoek die niet in de krant komt. Die verhalen houden ons wel bezig, want als ‘s-nachts wakker wordt van het gezang van het spook uit de molen, of rare zware toetergeluiden uit de polder hoort, of Wiese, de gesel van Axel, ziet verschijnen, die in 1531 is verdronken in de moerassen rond Willemskerke en nu ronddoolt door het land van Axel om wraak te nemen en de bewoners de stuipen op het lijf te jagen, wil je daar alles van weten. De dorpsomroeper komt overal en hoort alle verhalen die hij dan door kan vertellen, zodat iedereen weer op de hoogte is van het streeknieuws.

Maar ook een verhaal van Ineke (Isilareina) moet geïllustreerd worden. Dat doen we samen. In haar verhaal komt de Koning naar de Hoekse molen om speciaal molenmeel te halen dat tijdens de midzomernacht maling gemalen is.

Dat was een heel bijzondere gelegenheid. Onze molenaar draaide de hele nacht door. Wij gingen natuurlijk ook even langs om dat te beleven. Hier op het platteland staan we nog heel wat dichter bij het echte leven als in de grote stad. Hier houden nog heel oude gebruiken stand en staan we dichter bij de natuur. Het is daarom ook helemaal niet zo verwonderlijk dat hier nog steeds spookverhalen worden verteld en beleefd.