Tekenen met poezen.

Isabelle Louise van de Palts, kortweg ‘Wiese’.

Gisteren heb ik lekker de hele dag zitten tekenen voor mijn nieuwe verhaal. ‘Wiese, de gesel van Axel’. Het is een spookverhaal dat teruggaat naar de 17-de eeuw. Het verhaal van regentesse Isabelle Louise van de Palts die er een waar schrikbewind op nahield in het Land van Axel. De tekst is al klaar. Ook een voorleesversie in het zuiver Axels. Nu de tekeningen nog. Hoe zag die dame er uit? Waar woonde ze en hoe zag dat er uit? Hoe zagen de Zwarte Ruiters er uit? Het zijn zomaar wat vragen die nu naar voren komen en die ik nu vorm moet gaan geven.

Hoe Wiese er uit zag weet ik ongeveer wel. De kleding uit die tijd is op te zoeken en verder uit te werken. Wiese, door de bevolking genoemd naar haar tweede naam, was alles behalve aardig. Het moet een draak van een vrouw geweest zijn die er niet voor terugdeinsde om politieke tegenstanders uit de weg te laten ruimen door haar ‘Swarte Ruyterye’. Een woest ruitervolk met lange haren en baarden, blinkende bijlen en zwaarden en altijd geheel in het zwart gekleed. Ze reden op grote zwarte paarden en waren bijzonder gevreesd in die tijd. Er gingen zelfs verhalen rond dat dit geen echte mensen waren maar geesten van dode strijders die door Wiese weer tot leven gewekt waren. Wiese deed aan ’tovenarij’ en kon zich daardoor toegang verschaffen tot het dodenrijk, volgens die verhalen. Heerlijk!

Het stulpje van Wiese binnen de vestingwallen van Axel

En dan moet dat allemaal in beeld gebracht worden. De Zondag is daar een uitstekende dag voor. Tekenen met poezen is wat lastig, maar ook erg leuk. Ik kan echt van die diertjes genieten en kom zo tot een paar goede tekeningen. Nu de rest nog.

Twee leden van de ‘Swarte Ruyterye’