Een heerlijke dag om tekeningen te maken. Ik werk nog steeds door aan het boek over Wiese, de gesel van Axel. Ook dat wordt weer zo’n boekje met om de bladzijde een tekening. En dat zijn er aardig wat, in dit verhaal. Vandaag is het Zondag en dan hou ik er een slome dag op na. Dat wil zeggen dat ik niet in het atelier aan het werk ben. Rustdag heet dat. Dat is zo’n uitgelezen moment om te gaan tekenen.

Hier het moment dat wanhopige boeren bij de broeders van Affligem om hulp komen vragen. Hun laatste sprankeltje hoop is dat de geestelijken Wiese op andere gedachten kan brengen. Tevergeefse hoop, zoals later zal blijken.

Wiese had onder haar huis een kluis in de kelder waar ze al haar gouden, zilveren en bronzen munten bewaarde. Ze was een der rijkste vrouwen uit de Lage Landen. Haar vermogen is, na haar dood, nooit meer teruggevonden. Voer voor schatzoekers, dus.

De mannen die de zware geldkisten voor haar dragen zijn leden van haar ‘Swarte Ruyterye’. Zij bewaken ook haar vermogen. Geen mens zal het wagen om daar ooit zonder toestemming van Wiese naar binnen te gaan.

En dan heb ik ook deze tekening nog. Wiese, met de door haar behekste zwarte kat, in haar grote huis. Een echte residentie.