Woods of reflection. 110 x 95 cm. Olieverf op portret linnen.

‘Woods of reflection’ staat symbolisch voor de wereld waarin wij leven. Het bos is vrij ontoegankelijk. Van keurig gebaande paden is vrijwel geen sprake meer. Het bos is volledig dichtgegroeid. Je ziet door de bomen het bos niet meer. De bomen en het bos staan symbool voor de dichtgegroeide maatschappij. Voor overbevolking. Een thema waar ik al jaren tegenaan bots en waar niemand raad mee lijkt te weten. Ook ik niet.

Nog nooit is onze planneet zo vol met mensen geraakt en daardoor ook nog nooit zo bedreigd geraakt als nu. Dit onderwerp zou hoog bovenaan de politieke agenda moeten staan, maar politici hebben geen hapklare oplossing voor dit probleem bij de hand en kijken er dan ook het liefst van weg. Intussen groeit de wereldbevolking gestaag door. De bijbehorende problemen groeien eveneens gestaag door. Denk aan de opwarming van de aarde, industriële en afstandelijke voedselvoorziening met megastallen, monoteelt en nog ergere vormen van massaproductie van voedsel om alle monden te kunnen vullen. De aarde groeit dicht. Met mensen, en alles wat mensen nodig hebben om te kunnen leven.

In een overvolle maatschappij waarin iedereen elkaar voor de voeten is gaan lopen is het aan de orde van de dag dat we elkaar berispen, veroordelen, uitschelden, beledigen, vernederen en miskennen. Voor enige zelfreflectie is geen ruimte meer. Iedereen moet vechten voor een eigen plekje op deze aardbol. Tijd voor bezinning en reflectie is vrijwel weggevaagd door de enorme stroom aan informatie die we elke dag tot ons nemen via social media en alle andere vormen van media. In deze chaos van ruis is het vrijwel onmogelijk om nog in de spiegel te kijken. Maar wie het wil mag zichzelf terugvinden in ‘het woud van reflectie’.