De molenaarsleerling 30 x24 cm.
Jaren geleden portretteerde ik hem eens tijdens een molendag. Op zo’n dag trekken we hier ons mooiste boerengoed aan en als je daar dan een schilderijtje van maakt krijg je het idee dat dat ergens rond 1900 geschilderd is. Maar wie goed kijkt ziet het plastic koffiebekertje in zijn hand en dan weet je dat dit vandaag de dag is.
Naast kunstenmaker ben ik ook nog een beetje boer, met mijn moestuin op het uitgestrekte platteland van Zeeuws Vlaanderen, en kan ik met enig recht en vooral trots met mijn boerengoed op de molen verschijnen als daar een bijzondere dag gevierd wordt. Zo doen we dat hier.
Thijs krijgt het officiële speldje van molenaar opgespeld door de examinator.
Het schilderijtje, wat ik van Thijs op zo’n dag maakte, heet ‘De molenaarsleerling’. Dat klinkt een beetje als ‘De tovenaarsleerling’, en dat is het eigenlijk ook wel een beetje. Jelle, onze grote tovenaar die alles weet van wind en molens, bedient zijn molen, de Windlust uit Hoek, als een tovenaar. Hij is puur afhankelijk van de wind en die wind werkt niet altijd mee aan de maalplannen van een molenaar.
Thijs is nu geen leerling meer. Op 8 juni kon hij het examen windmolenaar met succes afleggen. Molenaar wordt je niet zomaar. Daar gaat een hele opleiding aan vooraf met een lange stageperiode. Vier Zeeuwse kandidaten waren die dag aanwezig op molen de Lelie in Koudekerke om door de examen commissie doorgezaagd te worden over hun kennis en kunde op molengebied. Onze Thijs was een van hen. Het hele team van de Windlust, en eigenlijk ook het hele dorp, is bijzonder trots op hem. We hebben weer een jonge molenaar in ons midden die het hart voor molens en het vak van molenaar op de juiste plaats heeft. Overigens zijn de drie andere kandidaten eveneens geslaagd.
Hoe belangrijk een jonge molenaar voor ons dorp is laat zich raden. Onze Windlust is geen toeristische attractie alleen. Er wordt gewoon op gewerkt en gemalen. Zeeuwse Vlegel en tal van andere granen om er heerlijke broden, banket, koekjes, en verder alles wat je maar kunt bedenken, van te kunnen bakken. De molen is de trots van ons dorp. Een gezichtsbepalend monument. Het werkend karakter van ons dorp waar iedereen blij van wordt als je haar wieken ziet draaien.
De molen komt dan ook regelmatig terug in mijn schilderijen en zal nog wel vaker te zien zijn op deze site en op doek. Zowel van binnen als van buiten. De molen is van alle kanten schilderachtig te noemen.
Van links naar rechts: Jelle, Thijs en Rinus.
Op een druilerige dag maakte ik deze foto van het team van de Windlust. Binnen hangt een stofwolk van vers gemalen meel. Vele honderden kilo’s zijn die dag al weer verwerkt. Zware zakken worden van boven naar beneden gebracht met de interne hijsinstallatie. Daarmee worden eerst volle zakken graan naar boven getakeld, waarna evenzoveel zakken met meel naar beneden getakeld worden. De fijnproevers onder de thuisbakkers, maar ook echte beroeps bakkers, weten wat dat meel waard is. Zeeuws meel dat gegroeid heeft op onze Zeeuwse akkers, van onze eigen Zeeuwse boeren. Gerijpt in de Zeeuwse zeewind en zon. Gemalen op de Zeeuwse wind. Zeeuwser kun je het niet krijgen.
Thijs gaat er nu voor zorgen dat deze bijzondere natuurlijke en traditionele wijze van malen doorgegeven wordt aan een volgende generatie molenaars. Ik zie het vak van molenaar niet zo zeer als een leuk baantje, maar meer als een roeping. Je moet er bezeten van zijn. Dan heb je het hart op de juiste plaats en ben je in staat om de wind te begrijpen. Zeilers en molenaars zijn in mijn ogen de enige mensen op aarde die de wind begrepen hebben. Thijs is zo’n mens. En vanuit deze plaats wil ik hem hartelijk feliciteren met het behalen van het examen van molenaar. Maar ik wil aan hem vooral ook mijn dank uitspreken dat we weer een jonge molenaar in ons midden hebben die het vak volledig begrijpt, beheerst en door kan geven aan de volgende generatie molenaars.